Όταν κουβεντιάζω με ανθρώπους που συνεργάστηκαν μαζί του… φίλους του πραγματικούς και όχι απλά κολαούζους, συγγενείς του αλλά και απλούς υπαλλήλους του… διαπιστώνω πώς υπάρχει κοινός παρονομαστής.
«Πανέξυπνος άνθρωπος». Και αυτό ήταν η μεγαλύτερη προίκα που άφησε στον συνεχιστή της αυτοκρατορίας που έστησε μόνος του. Στον γιο του τον Χάρη. Ο Γιώργος έφυγε αλλά η υστεροφημία του, ο όμιλος του, η μνήμη του θα μείνει σε πολλούς που ευεργέτησε.
Και ξέρετε γιατί; Διότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή από το να είσαι άντρας αυτοδημιούργητος. Συνιστά αξία και παράδειγμα για πολλούς και κυρίως για τον γιο του.
Ο Γιώργος έφυγε. Είχα την τύχη να μιλήσω μαζί τους λίγες μέρες πριν το κακό μαντάτο. Χαμηλών τόνων καταβεβλημένος από την αρρώστια του αλλά με λόγο ορθό και επιχειρήματα. Το αντικείμενο της κουβέντας μας; Δεν έχει σημασία όσο το αποτέλεσμα αυτής. Τι κατάλαβα;
Ότι ο Χάρης ο γιος του είναι πολύ τυχερός… και θα δει πόσο τυχερός είναι όσο περνάει ο καιρός…
πηγή : nassos - blog
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου